Cukrzyca typu 2 (DMT2) była dawniej postrzegana jako choroba osób w wieku podeszłym, ale coraz częściej diagnozuje się ją u młodszych ludzi.
Badanie opublikowane w „The Lancet Diabetes & Endocrinology” podkreśla krytyczną potrzebę interwencji w celu zapobiegania lub opóźnienia początku cukrzycy, zwłaszcza biorąc pod uwagę rosnącą zapadalność na tę chorobę wśród młodych dorosłych na całym świecie. Czynniki takie jak rosnące wskaźniki otyłości, złe wybory żywieniowe i siedzący tryb życia przyczyniają się do rosnącej liczby przypadków DMT2. Każda dodatkowa dekada życia z DMT2 skraca życie o około 3,5 roku. Wykazano, że osoby u których zdiagnozowano DMT2 w wieku 30 lat żyją średnio o 14 lat krócej niż ich rówieśnicy bez cukrzycy. Z kolei, w przypadku osób z postawioną diagnozą DMT2 w wieku 50 lat ich oczekiwana długość życia jest krótsza o 6 lat.
Najsilniejszy związek z wcześniejszym wiekiem diagnozy cukrzycy dotyczyły zdarzeń sercowo-naczyniowych, w tym zawału serca i udaru mózgu. Osoby, które rozwijają DMT2 w młodszym wieku mogą mieć potencjalnie bardziej agresywny przebieg choroby i potrzebują intensywniejszego leczenia obniżającego stężenie glukozy oraz niższych celów terapeutycznych niż osoby w wieku podeszłym. Dotyczy to nie tylko kontroli stężenia glukozy, ale również intensywnej kontroli czynników ryzyka sercowo-naczyniowego.
Wyniki tych badań wskazują, że najważniejsza jest prewencja rozwoju cukrzycy. W szczególności dotyczy to młodszych grup wiekowych. Wczesne wykrywanie cukrzycy poprzez badania przesiewowe, a następnie intensywne zarządzanie glikemią, może pomóc zapobiegać długoterminowym powikłaniom.
Opracowano na podstawie: https://doi.org/10.1016/S2213-8587(23)00255-3.