Wartość VO2max w dużej mierze zależy od predyspozycji genetycznych.
Jego wartość zmniejsza się wraz z wiekiem o około 7% (kobiety) do 10% (mężczyźni) na dekadę od około 25. roku życia. Dzięki regularnemu treningowi wytrzymałościowemu można jego wartość znacząco poprawić w każdym wieku o około 15–20% lub 0,5 l/min, w zależności od intensywności ćwiczeń. W związku z tym możliwe jest, że wytrenowany 70-latek może wykazywać biologiczny wiek niewytrenowanego 50-latka na podstawie VO2max.
Zdrowi, niewytrenowani mężczyźni w wieku 25 lat wykazują względne VO2max wynoszące ≈42 ml/kg/min, co odpowiada 12 równoważnikom metabolicznym (MET). Odpowiednie wartości są o 20% mniejsze u zdrowych, niewytrenowanych kobiet i wynoszą ≈36 ml/kg/min i 10,5 MET. Po pięciu dekadach życia, w wieku 75 lat, VO2max wynosi około 21 ml/kg/min (6 MET), bez znaczących różnic płci. Tak więc mężczyźni wykazują większy absolutny spadek VO2max z wiekiem w porównaniu z kobietami. Wytrenowani dorośli wykazują większe absolutne (ml/kg/min/rok) tempo spadku VO2max w miarę starzenia się w porównaniu ze zdrowymi dorosłymi siedzącymi, bez różnic w względnym (%) tempie spadku. Pomimo późniejszego spadku, wydajność wytrzymałościowa pozostaje około 3,5-krotnie wyższa u osób uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe przez całe życie do 70. roku życia w porównaniu z ich niewytrenowanymi rówieśnikami.
Populacyjne badanie obserwacyjne wykazało, że VO2max wyższe o 1 ml/kg/min przy ponownym badaniu po 10 latach wiązało się z 9% względnym zmniejszeniem ryzyka śmierci. Z kolei VO2max na poziomie 17,5 ml/kg/min (5 MET) jest niezbędne do niezależnego stylu życia i wyższego wskaźnika przeżycia.
Opracowano na podstawie: Front Biosci (Landmark Ed) 2018 Mar 1;23(8):1505-151